Marco de Wind, Fontys

Hoe is het de afgelopen weken verlopen met de online begeleiding van studenten?

Op zich prima! De een-op-een gesprekken met studenten verlopen goed. De faalangsttraining loopt online ook nog steeds verrassend goed, tot mijn eigen verbazing. Ik krijg van de studenten terug dat het veilig voelt om vanuit hun eigen stoel thuis de training te kunnen volgen, in plaats van op locatie in een kring te zitten met anderen. Dat betekent natuurlijk wel iets voor de onderlinge interactie. Zit je echt bij elkaar, dan reageren mensen wat makkelijker op elkaar. Nieuw zijn de online workshops die we organiseren rondom bepaalde thema’s, van stress vanwege studievertraging tot het lastig vinden om zelf structuur in je dag aan te brengen. Deze workshops zijn heel interactief: in groepjes praat je erover met elkaar én leer je van elkaar. Het komt meer aan als oplossingen uit de groep komen, dan wanneer ik bij wijze van spreken een lijstje met tips geef. 

Vorige keer gaf je aan dat deze periode voor sommige studenten een ‘blessing in disguise’ is.

Dat klopt. Ik doelde toen op de studenten die veel ballen in de lucht houden: studeren, bij een studentenvereniging zitten, aan alles mee willen doen. Het was meer mijn eigen verwachting dat het voor hen wel eens rustiger zou kunnen zijn en het mooie is, ik heb dat in de tussentijd ook van henzelf bevestigd gekregen. Deze periode is een goeie aanleiding om te bedenken: hoe ga ik het straks weer doen en wat wil ik misschien ánders doen? Daar praten we nu al samen over. Tegelijk is er de categorie die niet kan wachten om weer overal in te kunnen springen. Dan is de balans behouden straks de uitdaging.

Deze periode is een goeie aanleiding om te bedenken: hoe ga ik het straks doen en wat wil ik misschien anders doen

Wat merk je van de versoepelingen in de coronamaatregelen?

Ik hoor het direct terug van de studenten; voor hen is het echt een opluchting. Ze zijn blij dat ze weer meer dingen kunnen ondernemen. Dat geldt misschien nog extra voor onze buitenlandse studenten – zij komen vooral uit Europa – die hier zijn gebleven. Want een deel is vóór de grenzen sloten al teruggegaan naar eigen land. Degenen die dat niet gelukt is, zaten als het ware gevangen in Nederland en waren een beetje aan het verpieteren. Stel je maar voor dat je in een studentenhuis woont met mensen die allemaal wél naar hun ouders kunnen en jij blijft achter. Voor hen is het dubbel fijn dat er weer meer mogelijk is. En: ze kunnen straks met een gerust hart naar huis in de vakantie, zonder dat ze in quarantaine moeten.

Begeleid je alweer studenten op de hogeschool?

Ik werk vooral nog vanuit huis. Maar sinds 15 juni is de begeleiding voor een bepaalde groep studenten weer mogelijk op locatie. In een ruime kamer waar je goed anderhalve meter afstand kunt houden. Het gaat dan specifiek om studenten die thuis niet vrijuit kunnen praten omdat hun ouders of, in een studentenhuis, andere bewoners kunnen meeluisteren. Dat voelt niet veilig. En dan zijn er nog de studenten bij wie de thuissituatie überhaupt niet veilig is. Met hen kan ik nu ook weer face to face afspraken maken. Dat geldt ook voor traumabehandelingen via EMDR. Fijn dat die ook weer gestart kunnen worden.

Wat zijn jullie plannen voor het nieuwe studiejaar?

Zoals het er nu naar uitziet zal onze begeleiding voorlopig hybride blijven. Dus voor een (groot) deel online in combinatie met fysieke afspraken. Onderwijszaken krijgen voorrang in het gebouwmanagement, maar voor de groep studenten voor wie het echt noodzakelijk is om begeleiding op locatie te krijgen, is die ruimte er. De faalangsttraining blijft denk ik zeker wel tot januari online. Wie weet hebben we straks wel twee varianten en bieden we deze training structureel zowel online als offline aan, gezien de goede ervaringen!

Wat zijn de grootste uitdagingen voor de komende periode?

Van de studenten hoor ik naast opluchting ook zorgen: hoe lang moeten we nog thuis blijven zitten? Want wat al duidelijk is, is dat de eerstejaars voorrang krijgen bij activiteiten op locatie. Zij moeten nog binding krijgen met de hogeschool en elkaar. Voor de anderen is langer thuis moeten zitten gewoon niet leuk. De stress loopt op omdat je bij je ouders zit. Of je hebt stress omdat je je afvraagt hoe het met je stage moet. Gaan bedrijven überhaupt wel weer stagiairs aannemen? Er ontstaat kortom meer onduidelijkheid en dat leidt tot spanningen.

Voor docenten en mentoren is het lastiger om op afstand binding met alle studenten te houden, waardoor er ook minder gesignaleerd wordt.

Daarnaast is een goede en tijdige signalering van problemen bij studenten een groeiende uitdaging. Voor docenten en mentoren is het lastiger om op afstand binding met alle studenten te houden, waardoor er ook minder gesignaleerd wordt. Terwijl de problemen er niet minder om zijn. De stap naar de studentenpsycholoog kán al groot zijn en wordt nu alleen maar groter. Klachten kunnen zo mogelijk erger worden. Bovendien heb ik al best een wachtlijst van studenten die liever niet online behandeld willen worden. Krijgen we nu straks een hausse van studenten om te begeleiden, en hoe gaan we dat dan doen? Maar goed, daar passen we hoe dan ook een mouw aan. Ik ben vooral blij dat wij als studentenpsychologen ons werk kunnen doen, dat de hogeschool dit belangrijk vindt en faciliteert.